Een festival van het leven , of misschien ervaar ik dat alleen maar zo : geen daden, maar mooie woorden ?

Dat is ongeveer wat de tekst in het plaatje zegt .

Rust , alleen zijn, is vaak fijn. Tenminste voor mij is dat zo. In het plaatje zie ik een man lopen op z’n piere-eentje . Het zou ook zomaar een vrouw kunnen zijn, maar dat doet er niet toe. Het gaat over het alleen zijn, contacten missen en mooie woorden . Mooie woorden als “ je kunt altijd bij mij terecht “ , “ je mag altijd bij ons komen “ ,” je mag ook gerust hier logeren “ . Is dat mooi of niet ? Ja toch ? Prachtige woorden ! De belevenis is net even iets anders . Vandaag had ik zo’n belevenis , die we vast allemaal kennen : in de praktijk blijkt dat ik het weer te letterlijk neem en dat men bedoelt “ je bent soms wel eens welkom “ . Dat zouden mensen moeten zeggen eigenlijk! Toch ? Ik ken immers ook niemand die hier altijd welkom is .

Enfin, ik kan niet voor anderen spreken , maar “ geen signaal “ is mij wel bekend in de zin dat er niemand thuis is. Een zondag waarop het lijkt of iedereen iets te doen heeft , behalve jij . Geen signaal!

Dan gaat deze man met hond op pad , want thuis blijven huilen is geen optie . Ik wil en moet er wel uit. Niet op m’n piere-eentje . Dat gaat al niet, als je een hondje hebt. Toch redelijk alleen .Dat deed ik vandaag ook: ik ging met het hondje in de auto en jawel…..signaal. Een plek in Nederland waar geen signaal is, bestaat bijna niet. In dit geval was dat een geluk; ik stuurde een vriendin een foto van de plek waar ik was. Een plek in haar woonplaats. Bij toeval was zij net thuis gekomen en belde op mijn mobiel met de vraag of ik dan toch wel even langs kwam, nu ik zo dichtbij was.

Dat heb ik gedaan en uiteindelijk werd door mijn daad, haar woord en daad , onze zondagmiddag, een zonnige middag met een traan en een lach.

Was het tòch nog “El Lugar Perfecto” !