Ik voel me zo ongelukkig in deze wereld zonder verbinding . Nèt nog in de wachtkamer van de fysiotherapeut: vrouw zit gewoon te bellen , zegt geen gedag , kijkt niet op of knikt niet eens even . Niet eens een klein beetje gevoel van schaamte ? Moet ik maar buiten gaan staan , als ik haar gesprek niet wil horen ? Is dat het idee ? Bellen bij de huisarts , de fysiotherapeut, in de winkel , in een rust en wandelgebied ? Zo ziek !

Of ben ik ziek ? Want dan moet ik naar de dokter ! Zit je te bellen in de wachtkamer, is dat normaal.

Als ik moet bellen doe ik dat gewoon thuis. Da’s wel heel ouderwets zeker ?ik heb ook wel eens meegemaakt dat ik een belletje op mijn mobile smart phone moest aannemen , maar wanneer was dat nou ? Precies ! Dat is wel eens voor gekomen , toen iemand op sterven lag .

Waar kan ik heen ?!Ergens?

Platen kwamen terug , zelfs cassette bandjes; kan gewoon fatsoen en respect weer terugkomen ? Of is daar geen behoefte aan ? Ben ik de zeurpiet ?of juist stuurpiet?

Zie je de platenhoes van Rush ? Hoe zwart ? Zagen zij zwart ?of zagen zij 40 jaar vooruit ?

I prefer New man in old World . In veel opzichten zou ik graag terug willen naar 1982 . Inclusief de telefooncellen waar je dan “ helemaal naar toe “ moest als je even moest bellen en je was niet thuis .

De afspraak voor volgende week, lag al eerder op de e-mail mat , dan dat ik weer thuis was. Dat hadden we niet in 1982, dat geef ik toe ! En tòch verbinding , zonder modem , mèt ogen , oren en een mond .