Het was 1 januari 2016. Ik zat gaar en wel op de bank met mijn kopje koffie en oliebol. Ineens kwam het woord “deeldrang” bij me op. Ik pakte mijn ipad en zocht op Google naar het woord. En warempel op pagina 1 vond ik een stukje met als titel “deeldrang”. Dat wat mij bezig hield: Deeldrang- waar komt dat gedrag vandaan? Waarom doet iedereen het? Op Facebook, op Instagram, op Twitter en misschien is er nog meer? Ik heb ook nog wel eens gehoord van snapchat. Is dat ook zoiets? Ik heb geen idee! Aan verschillende mensen heb ik gevraagd waarom ze een account hebben op Facebook en/of op Instagram. Laat ik nu Instagram eens nemen, dan krijg ik antwoorden als: – Ik vind het leuk – Het is zó leuk – Ik doe er inspiratie op – Het is voor mij een dagboekje De laatste pik er uit: Een dagboekje; is het typische van een dagboekje niet dat het enkel voor jezelf is? Dat je er elke dag iets in schrijft voor jezelf, dat zeker niet bedoelt is voor andermans ogen? Eventueel maak je een tekeningetje bij je tekst of plak je er een foto bij. Voor jezelf en voor niemand anders! Kiekjes op Instagram plaatsen als een soort van dagboekje? Wat als er helemaal niemand naar zou kijken? Niemand op zou reageren? Niemand het leuk zou vinden? Het maakt niet uit; je doet het immers voor jezelf , toch? 😉 Nee natuurlijk niet! Je wilt het delen met je lief , vrienden, familie collega’s , kennissen en andere contacten. Ik heb geen antwoord gevonden op de vraag waar die enorme behoefte toch vandaan komt om te delen. Hoe was dat op 1 januari 1986 ? Had de mens toen ook die behoefte om alles te delen? Hoe en wat deelde je dan met de mensen die je (lief) had? Ik wil soms ook graag delen. Ik heb een appel. Wil jij er een stukje van? Dan delen we samen!

Ik wil meer voor mezelf houden. Tijd nemen om te ontkiemen, meer inzichten te krijgen in mezelf en het waarom en hoe van het leven. Deel! Deel je appel! Deel je soep! Deel je brood! Deeldrang? Ga gerust je gang! Deel met mate! Ooh nee….het is Drink met mate! Deel je aandacht! (Of liever geef aandacht; aan jezelf maar ook aan de ander) Deel je liefde! Ik eindig dus, waar ik mee begon? Waar komt toch die deeldrang vandaan? Alsmaar futiliteiten willen delen in een virtuele wereld? Als één van de eersten ben ik gestopt met FaceBook. Ja, ik mis nu wel eens wat! Dat klopt!Die leuke foto’s van de vakantie in Spanje en leuke en “leuke” commentaren erbij moet ik missen. Waren dat niet dezelfde foto’s van de vakantie waar je vroeger voor werd uitgenodigd, bij Bert en Heleen?Die foto’s waarbij je dacht, wat moeten wij / moet ik ermee, maar je riep heel hard “prachtig Bert!” In elk geval had je nog een leuke middag of avond, een borrel of koffie, een verhaal (of misschien wel 2 of 3) en echt contact. Contact waarbij je een gezicht zag, een lach, een uitdrukking, een stem, ogen en lichaamshouding (voor wie daar gevoelig voor is. ) En Bert en Heleen? Zij hadden hun foto’s gedeeld met een vriend / vriendin. Toch deeldrang ?