Sociale media?

Wie het weet , steekt z’n vinger op!

Ik niet! Wat is de vraag?

De vraag is: wat is het eigenlijk?

Wie het weet, mag het zeggen!

Ik weet het niet.

Wat ik wèl weet?

Op elk platform platform waar ik aan mee deed en ik mag wel zeggen – actief was, is het van hetzelfde laken een pak:

op een platform zoals Facebook, een platform voor hoog sensitieve personen , een platform voor anders denkenden of platform you name it, het maakt niet uit.

Overal ontbreekt het aan interactie. Dat is natuurlijk, steeds mijn ervaring. 👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍

Jeuiiii…..een hoop duimpjes zeg! Interactie! Dus, wat lul je nou, met geen interactie, Frank?!

Pom pi dom pi dom….je loopt over straat, je ontmoet iemand , daar zeg je wat tegen of je stelt een vraag en hij of zij zegt niets, maar steekt een duimpje op . Of zij of hij haalt het hartje van “geweldig” uit haar zak en toont dat. Heb je het? Dat is wat er meestal gebeurt op hatsjie..so…hatsjoe ci – ale media.

Joe hoe….koekkoek! Stel je eens voor?! Dat je dat op straat of op en wandelpad meemaakt!

Dan is er toch geen interactie? Ja, heel letterlijk genomen wel en soms is dat ook prima : soms heb je haast of even geen zin in een praatje.

Connect – verbinden 

Verbinding 

Je leest of hoort deze woorden de laatste jaren nogal eens, maar kan er wel verbinding zijn via internet?

Mensen hebben hun eigen gedoetje : hun man, vrouw, kinderen , school, het werk  de voetbalclub, de fotografieclub of misschien wel het dansgroepje . 

Mensen waarmee je je verbonden voelt. Soms misschien alleen maar met je kinderen en zelfs niet eens je partner. 

Ik had dat ook in de beginjaren op het laatste werk: Een gevoel van “mijn clubje” , hier voel ik me thuis. Sommige collega’s zag ik niet vaak, maar toch was er een gevoel van saamhorigheid. Ik had een vriendin waar ik niet mee samen woonde , maar wel verbinding mee had. 

Op fakebook en dergelijke is geen verbinding; je kunt wel contact leggen via internet, zoals ik jaren geleden deed via ICQ [I seek you]. Via die applicatie heb ik ook verschillende mensen echt ontmoet en met een paar is ook ècht verbinding ontstaan.

Hier gaat het al jaren mis ( in mijn ogen ) : “verbinding” is slechts een woord op een platform via het wereld wijde web. .Er kan best een gevoel ontstaan bij een persoon (of misschien wel 2)  die je wel zou willen leren kennen. Mensen waar wat meer interactie mee is, meer dan een duimpje omhoog. Dan zou je kunnen afspreken met elkaar, elkaar zien , aankijken , met elkaar praten en de verbinding kan zo ontstaan.

Ergens schreef ik in mijn eigen blog, dat ik malle Pietje niet ben, maar ik begin het me echt af te vragen: Misschien ben ik malle pietje wèl, door geregeld met echte aandacht een reactie te geven met tekst, op dat wat om reactie. Vervolgens komt daar dan weer een duimpje op terug. Of ander emojicon Koekoek!!! Of ik ben koekoek ; dat ik er steeds maar weer “intrap” en denk dat de hoofdkenmerken van sociale media interactie en dialoog tussen de gebruikers is.

Wat is het hoofdkenmerk voor velen: aandacht! maar ik weet het niet, zoals ik al zei ; meer mensen hebben het in de gaten : Een ieder op zijn of haar eigen eilandje; zonder gezicht, zonder uitdrukking, geen lichaamshouding , geur of kleur zichtbaar, voor een scherm of een schermpje in hun hand. Dit zijn we normaal gaan vinden en wee je gebeente als je er iets van zegt.

• Het oude normaal als u blieft ! Dat mag best een onsje meer ja.

Het oude normaal van lang geleden dan.

Ik voel me zo ongelukkig in deze wereld zonder verbinding . Nèt nog in de wachtkamer van de fysiotherapeut: vrouw zit gewoon te bellen , zegt geen gedag , kijkt niet op of knikt niet eens even . Niet eens een klein beetje gevoel van schaamte ? Moet ik maar buiten gaan staan , als ik haar gesprek niet wil horen ? Zo ziek ! 

Als ik moet bellen doe ik dat gewoon thuis. Da’s wel heel ouderwets zeker ? 

Waar kan ik heen ?! 

Platen kwamen terug , zelfs cassette bandjes; kan gewoon fatsoen en respect weer terugkomen ? Of is daar geen behoefte aan ? Ben ik de zeurpiet ?of juist stuurpiet?