Categorie: Natuur

Renovatie wielen

On door Frankinfotografie, leven, Natuur, werk, werk en inkomen

De “ Heinis “ , een niet al te groot natuurgebied , waar ik bijna elke dag wel kom en meestal met Sancho , mijn Cocker spaniel , maar soms ook even zonder; als ik foto’s maak.

Een hondje aan de lijn is lastig met een camera in de hand . Later ben ik wel nog een keer gegaan mèt hem . Hij vond het maar vreemd , maar ook geweldig die kale boel!

Dat bedoelen ze dus met “ renovatie Heinis- wielen “ :Bomen en struiken rooien. De wielen moeten vrij gemaakt worden . Waarom ? Ik zou het niet weten .

Enfin, ik ben met de camera eens rond gaan lopen en nu dat kan, ook een stukje door het weiland .Een paar van die foto’s , deel ik hier met jou.

(Even) geen koeien en een open wei
Nu kan ik wel bij het water komen?
Kale boel!
Schitterend?!
Nooit eerder dichtbij de boom in het veld gekomen
Heinis . De enige b(r)oer, in de linker boerderij, met 1 zus .

“Renovatie Heinis- wielen” , staat er op het bordje.

“Het leven is goed in m’n Brababantse land” Op zich is het Brabantse landschap heel mooi ; alleen jammer Dat “Brababants Landschap” niet doet wat ze schrijft of zij hebben een ander idee over het onderhouden van natuur;

iedereen zou blij zijn als zij geregeld snoeiwerk zouden verrichten en misschien wel met vrijwillige medewering van bewoners uit de omgeving. Met Carnaval is het dan klaar en eigenlijk ben ik niet benieuwd naar wat men dan bedoelt met klaar. Dat wil ik eerder vrees noemen, als ik nu al zie wat zij verwoest hebben met enorme machines. Aanvankelijk was ik wel benieuwd naar wat ze toch zouden bedoelen met “renovatie Heinis-wielen” , toen een man met een muts op en werkkleding aan, die bordjes aan het plaatsen was. De foto’s laten eigenlijk niet erg goed zien, hoe het gebied kapot is en al helemaal niet hoe mensen er kapot van zijn, wat ze hier vandaag de dag aantreffen.

Misschien moeten er eens wat mensen gerenoveerd worden?

Wensen

On door Frankinfotografie, gezondheid, leven, Natuur, psychologie, sociaal leven, vakantieEen reactie plaatsen

Weer een nieuw soort belevenis vandaag:

Of ik eens wil schrijven over wat mijn wensen zijn. hmmm……lastig!

Toen werd het beter en concreter voor mij:

“Wat zijn je wensen op korte termijn?” vroeg ze.

Waarom dat beter is, zal ik dat eerst uitleggen? Ja? doen? Doen!

Ik heb ervaren dat niets van mijn verwachtingen uitgekomen is, in dit leven.

Ik was een jaar of 17 en had allerlei verwachtingen natuurlijk . Dat hebben we allemaal. Dat denk ik toch.

Uit een oud album
Eerst een beetje bruin worden . Sweet 17 .

Ik in elk geval wel! Wat is er eigenlijk uitgekomen van die verwachtingen? Bijna niets! Ik heb een fijn huis met een tuin en een opbergschuur en ik heb en hond gekregen.

Bijna alles is dus anders gelopen en dan ontdek je, dat je beter geen verwachtingen kunt hebben in het leven. Zo sta ik er tegenwoordig of eigenlijk al jaren in. Het sluit wel prachtig aan op een stukje dat ik eens schreef over een meisje van 17 , waar ik een gesprekje mee had. Een meisje dat haar hartje volgde, iets met muziek, licht en techniek wilde ipv een beroep waar je goed geld mee kunt verdienen.

Ook een ding waar ik nooit mee bezig was en ben: geld verdienen. Maar dat was niet de vraag van die vrouw deze ochtend. Wat mijn wensen zijn op korte termijn, vroeg ze. Ik zit hier te tikken en denk: een nieuw bureau ! Hoeft niet nieuw, mag gebruikt zijn. Graag zelfs! Dat bedoelde ze vast niet, maar het is wel een wens en te realiseren.

Een belangrijke wens en misschien moeten we het eerst hebben over wat “korte termijn ” eigenlijk is…… zou verandering zijn.

Dat moet ik uitleggen, gok ik zo:

Mijn wens is een mooiere wereld en nee, niet terug naar normaal. “Normaal” was de wereld van ikke ikke ikke, een gebrek aan saamhorigheid , een wereld die zich afspeelt tussen schermen en vaak op afstand. Soms ook een koppel dat naast elkaar zat aan een tafeltje, elk met een schermpje en een kopje koffie voor hun neus.

Dus juf, wat ik wens? verbinding, contact , liefde , contact met min of meer gelijkgestemden , een mooie vriendschap of misschien meer, Closer to the heart . Dichter bij hart en natuur. Ja!

Een wandeling langs het strand; een wens die op korte termijn waarheid kan worden, dunkt mij.

Tafeltje voor 2

Een korte vakantie, maar wat is kort?

Me weer fijn en ontspannen voelen. Dat moet helemaal bovenaan, maar als je niet doorsnee bent, doe je dat ook anders. haha !

Doosje herinneringen

On door Frankinfotografie, Geen categorie, leven, Natuur, sociaal leven, vakantieEen reactie plaatsen

Ik probeer elke dag iets te gaan doen, alleen of met Sancho ( hond ) maar meestal sowieso samen als het kan. Gisteren was het een dag dat er heel veel regen viel. Niet zoveel als in Limburg , de Ardennen en in Duitsland, maar toch had het de nacht ervoor flink geregend en de hele dag door nog. Als het tussendoor even droog was, ging ik snel een klein rondje met het hondje. Hondje stopte bij de auto. “ Je wilt even in de auto ? “ Het woord “ auto “ hoef ik maar 1 keer te zeggen en hij springt een gat in de lucht . Dus….hup….tuigje om en de auto in . Gewoon wat rijden , zonder dat ik nog wist waar ik uit zou komen . De puber – cursus ging toch niet door . Voor jou – een cursus voor de puber – hond . Dan is dat duidelijk . Het werd een herinneringen – ritje opeens: door het dorp waar ik als puber gewoond had , hetzelfde dorp waar mijn oude moedertje weer is gaan wonen in een seniorenwoning en is blijven wonen tot augustus 2016. Een plek die ik dus heel goed ken. Toen door de polder verder; een polder waar ik zo veel gefietst heb , onderweg naar het volgende dorp. Wat was het veranderd ! Waar ik aan terug dacht was hèt plein, waar 1 keer per jaar kermis was, er was 1 snackbar en schuin tegenover de Chinees . Als je eten wilde afhalen , bracht je je eigen pannen mee, die zij dan vulden.

En zo reden we door , Sancho op de achterbank en het baasje achter het stuur. Och verrek !! de schaatsbaan ja ! en vlak daarvoor was ik al langs de voetbalclub gekomen , waar ik ooit bij de F – jes van VV Haarsteeg gezeten had. Een tijd waarin je grootste zorg was, dat je op tijd bij de training kwam. Elf jongetjes gingen gewoon op de fiets naar de club, zoals ik me herinner. Enfin, ik ben doorgereden en opeens wist ik waar ik wilde stoppen . Een prachtige plek , waar ik jullie mee naar toe zou willen nemen, met ook weer een boel herinneringen : De Haarsteegse Wiel . Ik reed een weg in, waar je alleen in mag rijden als je een vergunning hebt voor een boot of lid bent van de visvereniging. Ik geloof niet dat iemand dat controleert! en zeker niet met dit weer.Daar stopte ik, stapte ik uit en stapte ik in een nieuwe doos herinneringen.

Doosje herinneringen. Of bootje .

Geen daden maar woorden festival

On door Frankingezondheid, leven, Natuur, psychologie, sociaal levenEen reactie plaatsen

Een festival van het leven , of misschien ervaar ik dat alleen maar zo : geen daden, maar mooie woorden ?

Als je geen signaal hebt op je mobiel ,wil het zeggen dat je op de perfecte plaats bent .

Dat is ongeveer wat de tekst in het plaatje zegt .

Rust , alleen zijn, is vaak fijn. Tenminste voor mij is dat zo. In het plaatje zie ik een man lopen op z’n piere-eentje . Het zou ook zomaar een vrouw kunnen zijn, maar dat doet er niet toe. Het gaat over het alleen zijn, contacten missen en mooie woorden . Mooie woorden als “ je kunt altijd bij mij terecht “ , “ je mag altijd bij ons komen “ ,” je mag ook gerust hier logeren “ . Is dat mooi of niet ? Ja toch ? Prachtige woorden ! De belevenis is net even iets anders . Vandaag had ik zo’n belevenis , die we vast allemaal kennen : in de praktijk blijkt dat ik het weer te letterlijk neem en dat men bedoelt “ je bent soms wel eens welkom “ . Dat zouden mensen moeten zeggen eigenlijk! Toch ? Ik ken immers ook niemand die hier altijd welkom is .

Enfin, ik kan niet voor anderen spreken , maar “ geen signaal “ is mij wel bekend in de zin dat er niemand thuis is. Een zondag waarop het lijkt of iedereen iets te doen heeft , behalve jij . Geen signaal!

Dan gaat deze man met hond op pad , want thuis blijven huilen is geen optie . Ik wil en moet er wel uit. Niet op m’n piere-eentje . Dat gaat al niet, als je een hondje hebt. Toch redelijk alleen .Dat deed ik vandaag ook: ik ging met het hondje in de auto en jawel…..signaal. Een plek in Nederland waar geen signaal is, bestaat bijna niet. In dit geval was dat een geluk; ik stuurde een vriendin een foto van de plek waar ik was. Een plek in haar woonplaats. Bij toeval was zij net thuis gekomen en belde op mijn mobiel met de vraag of ik dan toch wel even langs kwam, nu ik zo dichtbij was.

Dat heb ik gedaan en uiteindelijk werd door mijn daad, haar woord en daad , onze zondagmiddag, een zonnige middag met een traan en een lach.

Was het tòch nog “El Lugar Perfecto” !

Happy pancake !

On door Frankingezondheid, leven, Natuur, psychologie, sociaal leven3 reacties

Wie lust er een pancake ?

Of een pannenkoek ?

Ik zou best een keer bewust met een leuke vrouw een pannenkoek willen eten .

Misschien via “happy pancake” ?

Luister en huiver !of beter lees en beef ! Of wat dan ook.

Werkelijk waar !

Wat Franck ?! Wat? Vertel het ons!

Ik zit zo eens te lezen op zo een datingsite en wat zie ik ?

Er staat werkelijk een kopje “ COVID 19 “ , waar je kunt aangeven of je gevaccineerd bent !

Oh my buddha !

De tweedeling is nu echt lekker op gang gekomen , lieve mensen !

Afgelopen nacht een nachtmerrie gehad en nu een halve dagmerrie :

– Gevaccineerden versus niet gevaccineerden

– Naar een activiteit met een testbewijs op zak dat jij “ niet ziek “ bent

– Met een testbewijs of vaccinatiepaspoort in je binnenzak op date ? En met wie dan ? Een man , een vrouw of anders ?”Anders “ ?Anders ? Zie ik iets over het hoofd?! Ik zie vrouwen en mannen in de natuur.

Zucht !ik doe mijn mondkapje maar weer op, zwijg en ga maar bidden .

Bidden dat het goed komt , ook dit .

Fijne zondag !

Wappies meppen

On door FrankinCovid 19, gezondheid, Natuur, psychologie, sociaal levenEen reactie plaatsen

21 maart 2021 

Ik zit een uitzending te bekijken op Bluetiger Studio . 

Aan tafel zitten 2 oud politieagenten èn niet in beeld en met vervormde stem , nog 2 andere medewerkers van politie.

Elke week weer is er een flinke groep mensen die gebruik maakt van een de grondrechten : het demostratierecht  . 

Wie wat beter kijkt , ziet dat de “ Wappies “ over het algemeen normale mensen zijn zoals jij en ik. Mensen die zich laten horen, maar altijd in vrede en liefde. 

Het zal best ook voorkomen dat enkelen zich laten gaan door boosheid . 

Vorige week was het weer zover . Huh? Wat was weer zover ? Eenheden van de politie die zich van zo’n slechte kant laten zien, dat zelfs Amnesty International zich ermee bezighoudt: 

Mensen die op de grond zitten , worden met waterkanonnen weg gespoten , een onschuldige oudere man wordt door een politiehond flink gebeten , terwijl 2 mensen van de ME met knuppels op de man staan te meppen. 

Wat is de volgende stap ? Politie die demonstranten gaat doodschieten ? 

Terug naar het gesprek met de mensen van de politie aan de ovale tafel . 

Een van de dingen die aan bod komt, dat mij niet eens verbaasd, is het volgende : 

In de politiekorpsen wordt gesproken over “ Wappie meppen” “ Alu hoedjes door de lucht laten vliegen “ en dat ze dat leuk vinden. Dat is geen tekst, die ik verzin, maar dat in het gesprek naar voren komt. Begrijpelijk dat mensen die zulke uitspraken doen, niet in beeld willen en met vervormde stem.

Waarom verbaast mij dat niet ? Dat is de indruk die ik al jaren hèb van de politie : gefrustreerde , niet al te slimme gasten , die graag hun macht willen vertonen. Adolf sprak over übermenschen, maar dit zijn een soort untermenschen. Daar zullen ook zeker uitzonderingen bij zijn. Natuurlijk! Als je van de mavo komt en je wilt graag hulp verlenen en met mensen werken, zijn er wel andere beroepen te bedenken. Ik zou zeggen : verzorger , verpleegkundige ,schuldhulpverlener of mantelzorger . 

Lieve lieve lieve mensen , die het niet eens zijn met de veel te zware maatregelen, stop geen energie meer in je lijf en auto , om elke week naar het Museumplein te rijden . Ga je energie steken om een parallelle samenleving tot stand te brengen. Een parallelle samenleving van boeren en buitenlui met ouderwets gezond verstand . Mensen die samen willen leven, er zijn mèt en voor elkaar. 

Hoe zou dat zijn, zonder  al te veel controle , er voor elkaar zijn?Een hart voor elkaar, energie krijgen in plaats van verspillen , geven en nemen . 

Een parallelle samenleving waar liefde telt , waar een hond geen gevaar is maar beste maat, waar kinderen jong en oud , zonder gifspuit in hun lijf mogen leven en sterven. 

Mensen, laten we daar onze energie in steken, het Malieveld en untermenschen links laten liggen. 

Spiritualiteit uit een pakje

On door Frankingezondheid, leven, Natuur, psychologie, sociaal leven, werk en inkomenEen reactie plaatsen

Misschien ken jij ze ook wel? wie ? Wat? Vrouwen en soms ook mannen, die nog niet weten dat spiritualiteit vooral in jezelf moet zitten. Net als het begeleiden van mensen trouwens, maar daar wil ik het niet over hebben nu.

Door het hele land bieden handige , slimme mensen van allerlei workshops aan, vaak voor veel teveel geld. Toch jammer dat spirituele mensen die arm zijn, zich niet verder kunnen ontwikkelen omdat zij dit niet kunnen betalen?

Struin maar eens wat door het web en je komt het tegen: “pottenbakken voor de ziel” , “macramé jezelf naar een vorig leven” , “een stilte wandeling”, waarbij je en groupe wandelt door een prachtig gebied en vooral niet praat met elkaar of helemaal supertof een weekend “op het kruispunt van je leven “. Na de wandeling ga je heerlijk genieten van boekweitkoffie, een prachtig bord havervlokken met vruchten uit het seizoen en opgeklopte soyamelk.

Als je een weekend boekt in de blauwe engelenkamer , krijg je ’s avonds nog een menu erbij van vergeten veganistische groentensoep , een zeewierbiefstuk met linksom geschilde aardappels en een heerlijk watertje.

Nou, zeg nou zelf, dan is 350 euro niks teveel voor zo een prachtig weekend stil zijn. Dat is nog niet alles! Samen met een coach ga je terug naar het moment dat je uit de baarmoeder kwam en jij “Hallo wereld” zei. Als bonus liggen er toevallig ook folders van die prachtige opleiding coach voor maar 3000 euro per studiejaar. Een koopje!

Wat ook nog wel opmerkelijk is: mensen die dolgraag vertellen over, wat ze te horen kregen over vorige levens, tijdens hun Spiri Weekend, dat ze destijds leefden in Egypte, India of Tibet en koning waren, prinses of een rijke wrek. Jij misschien wel, maar nooit hoorde ik iemand zeggen, dat zij, een eenvoudige boer was , die stierf aan de pest in het jaar 1350.

Zo blijft de arme ziel, een arme ziel. Mensen ga heerlijk naar buiten en wil je een boom knuffelen, doe dat vooral. Het kost niets! Leef! Geniet! Werk aan jezelf en blijf dat vooral doen, maar niet door je agenda vol te zetten met workshops. Wees op jezelf, durf de eenzaamheid aan te gaan, ga de natuur in, sta eens echt stil! Maak een foto, schilder, maak muziek, luister naar jezelf, lach, huil, voel je klote(n) . Nog een tip wellicht: praat eens met een oude wijze boer!

Vakantieverhalen

On door Frankinfotografie, gezondheid, leven, Natuur, sociaal leven, vakantieEen reactie plaatsen

“Vertel je vakantieverhalen!” Dat kwam ik ergens tegen. Waarschijnlijk reclame in de mailbox . Ja, zeker! Een bedrijf dat na de zomervakantie korting geeft op jouw fotoboek.

Het zit er weer op de vakantie! Of moet het nog beginnen? Ik weet het niet. Ik ben in de war, maar psychiatrisch wel gezond. De vakantie begon al vroeg dit jaar: met een vriendin ging ik samen, vlak voor de vakantie nog ergens eten. Daarna ging de boel op slot en was het heerlijk rustig op straat! Dan is het toch vakantie? meestal wèl ; als het aanzienlijk rustiger is dan normaal, zit de meute in Frankrijk, Spanje, Turkije , Kroatie of desnoods in Oostenrijk.

Klopt dat wel? Wat was er nou, op 16 maart van dit jaar? Verroest! Dan is het geen vakantie en nu weet ik het weer: het was iets met thuis werken en iets dat we samen onder controle moesten krijgen. Jij weet het vast wel.

Vakantieverhaal summer 2020

Tussen 2 haakjes en ik wil niet flauw doen, maar moet dat geen “zomer 2020” zijn? Vast een typefout.

1280

Mijn vakantieverhaal was soms wel spannend, maar niet om daar een fotoboek van te maken. Vakantiedromen had ik wèl maar daar heb ik geen foto’s van. Ik had best een weekje Normandie gewild, om maar eens iets te noemen. “Misschien in september, als de scholen weer beginnen en iedereen aan het werk is” , hoor ik mezelf nog zeggen. Nog even en het is alweer herfstvakantie. Die kinderen zullen ook wel moe zijn nu. Ze moeten zo hard leren tegenwoordig. Even een kikkertje wegwerken uit mijn keeltje. Mijn spreekwoordelijk keeltje natuurlijk hè. Ik tik deze tekst op een toetsenbord, hoewel een radio – blog ook leuk zou zijn. Kaarsje erbij, glas alcoholvrij bio bier en fijn luisteren.

Er zijn altijd lichtpuntjes

On door Frankinfotografie, NatuurEen reactie plaatsen
of is het niet zo donker?
De andere kant, letterlijk genomen

Dit is een lichtpunt: een wandeling en heerlijk bijna niemand tegenkomen. Dan hoef je ook niet te praten, in een moeilijke tijd, veroorzaakt door maatregelen genomen vanwege een virus. Tenminste ik heb het moeilijk. Ik mag wel denken wat ik wil, maar het niet uitspreken. Anders denkenden, worden weggezet als gekkies, als een gevaar, als mensen “met een roze bril op”. Dat is wat mijn oudste vriend (we kennen elkaar 37 jaar)aan mij tergschreef, vandaar de aanhalingstekens . Een roze bril? Volgens mij betekent dat dat je de dingen mooier ziet dan de werkelijkheid. Volgens mij is het net andersom: ik zie het juist niet mooier, maar vraag mij dingen af. Ik stel vragen, zoals ik laatst iets vroeg over een ander onderwerp: “waarom mogen mensen hier alleen nog maar met pin betalen?” – Vanwege veiligheid, was het antwoord. Dat is vreemd! In 15 jaar is daar (waar ik werk) nog nooit een overval geweest, ingebroken of geld gestolen. Dan moet er een andere reden zijn, denkt de gek.

Vanwege dezelfde reden, kon ik pas geleden, op een andere plek, een café, in een andere stad , ook alleen met pin betalen. Dat gaan we nu steeds vaker zien overal.

O ja, lichtpuntjes…daar gaat dit stukje over: die zie ik tijdens een wandeling, als ik een mooie foto of film zie, mijn hond die opknapt of die enkele keer dat ik een gesprek heb met een gelijk gestemde. Of als ik moet lachen om de NOS, die in haar verslaglegging een vergissing maakte: een nulletje te weinig, waar het ging om het aantal demonstranten in Den Haag en Berlijn.

Een lichtpuntje als er weer 1 persoon wakker is geworden.

Een lichtpuntje, als je tenminste een open gesprek kunt hebben, al ben je het oneens met elkaar.

Een lichtpuntje als lekker koffie drinkt in je nieuwe tuin.

Een lichtpuntje als je van iemand ouderwets een kus en knuffel krijgt.

Hier ook een lichtpuntje