Categorie: vakantie

Een geluk

On door Frankingezondheid, leven, sociaal leven, vakantieEen reactie plaatsen

Sinds een tijdje, loop ik meerdere malen per dag, in de natuur en/of door de wijk ,meestal met Sancho, het puppy van inmiddels 10 maanden.

Dat is sowieso al een geluk te noemen! Anders zou ik misschien wel veel te veel binnen zitten; je gaat immers niet zo snel alleen zonder hond door de wijk lopen. Zo liep ik vorige week ook in de avond door de wijk een beetje te mijmeren. Ik liep te denken aan iets dat ik wel positief kan noemen: Dat ik geboren ben in 1968 en niet in 1998 . Wat ik nog meegemaakt heb in mijn leven! Dat het ook een heel geluk is, dat:

Ik nog meegemaakt heb dat we zwart / wit televisie hadden;

van een losse antenne op ons dak , naar later de luxe van centrale antenne , toen we na de scheiding verhuisden naar de stad. Altijd strak beeld en zoveel zenders.

we eerst alleen nog zwart / wit foto’s hadden en later kleur.

Sinterklaas en zwarte piet aankwamen met de stoomboot en geen raar gedoe met stroopwafelpieten of roetveegpieten. Het was een leuk feest voor jong en oud.

We lekker buiten speelden en als het heel slecht weer was binnen: met Lego, playmobil , blokken, een bordspel, een tekening maken (voor de Sint) of met de racebaan.

we 2 weken op vakantie gingen in de zomer . Met de auto naar het buitenland , met een andere munt , andere taal en andere winkels . In de herfstvakantie en kerstvakantie bleven we gewoon thuis of in elk geval in de buurt . Het was een feest als een vriendje kwam logeren . Nu vinden kinderen en hun ouders het heel normaal om naar Verwende Fertira te gaan of een ander Kanaren weiland . Terug van herfstvakantie, kijken ze al uit naar de wintersport . Wat een geluk , dat wij genoten van onze eigen wintersport : een ijsbaan gemaakt voor de deur met sneeuw en rubberlaarzen . Wat een pret hadden we!

er hagelslag op tafel kwam als er een jarige was, een wit broodje en wat frisdrank. Als het op was , was het op, tot de volgende verjaardag. De jarige mocht kiezen wat er ’s avonds op tafel kwam. Wat een feest was het!

Wat was het leven simpel en wat ben ik blij dat meegemaakt heb in elk geval!

Wensen

On door Frankinfotografie, gezondheid, leven, Natuur, psychologie, sociaal leven, vakantieEen reactie plaatsen

Weer een nieuw soort belevenis vandaag:

Of ik eens wil schrijven over wat mijn wensen zijn. hmmm……lastig!

Toen werd het beter en concreter voor mij:

“Wat zijn je wensen op korte termijn?” vroeg ze.

Waarom dat beter is, zal ik dat eerst uitleggen? Ja? doen? Doen!

Ik heb ervaren dat niets van mijn verwachtingen uitgekomen is, in dit leven.

Ik was een jaar of 17 en had allerlei verwachtingen natuurlijk . Dat hebben we allemaal. Dat denk ik toch.

Uit een oud album
Eerst een beetje bruin worden . Sweet 17 .

Ik in elk geval wel! Wat is er eigenlijk uitgekomen van die verwachtingen? Bijna niets! Ik heb een fijn huis met een tuin en een opbergschuur en ik heb en hond gekregen.

Bijna alles is dus anders gelopen en dan ontdek je, dat je beter geen verwachtingen kunt hebben in het leven. Zo sta ik er tegenwoordig of eigenlijk al jaren in. Het sluit wel prachtig aan op een stukje dat ik eens schreef over een meisje van 17 , waar ik een gesprekje mee had. Een meisje dat haar hartje volgde, iets met muziek, licht en techniek wilde ipv een beroep waar je goed geld mee kunt verdienen.

Ook een ding waar ik nooit mee bezig was en ben: geld verdienen. Maar dat was niet de vraag van die vrouw deze ochtend. Wat mijn wensen zijn op korte termijn, vroeg ze. Ik zit hier te tikken en denk: een nieuw bureau ! Hoeft niet nieuw, mag gebruikt zijn. Graag zelfs! Dat bedoelde ze vast niet, maar het is wel een wens en te realiseren.

Een belangrijke wens en misschien moeten we het eerst hebben over wat “korte termijn ” eigenlijk is…… zou verandering zijn.

Dat moet ik uitleggen, gok ik zo:

Mijn wens is een mooiere wereld en nee, niet terug naar normaal. “Normaal” was de wereld van ikke ikke ikke, een gebrek aan saamhorigheid , een wereld die zich afspeelt tussen schermen en vaak op afstand. Soms ook een koppel dat naast elkaar zat aan een tafeltje, elk met een schermpje en een kopje koffie voor hun neus.

Dus juf, wat ik wens? verbinding, contact , liefde , contact met min of meer gelijkgestemden , een mooie vriendschap of misschien meer, Closer to the heart . Dichter bij hart en natuur. Ja!

Een wandeling langs het strand; een wens die op korte termijn waarheid kan worden, dunkt mij.

Tafeltje voor 2

Een korte vakantie, maar wat is kort?

Me weer fijn en ontspannen voelen. Dat moet helemaal bovenaan, maar als je niet doorsnee bent, doe je dat ook anders. haha !

Wat zo leuk leek

On door Frankinleven, psychologie, sociaal leven, vakantie, werkEen reactie plaatsen

Soms is het niet wat het lijkt :

Wat kon het vervelend zijn met buurvrouw Maria . Ik kan haar echte naam best noemen, omdat ze er niet meer is .

Een aantal mensen uit de wijk aasden op haar huis, toen ze met een grote zwarte stationwagen vertrok naar de wachtkamer van de hemel.

Het zijn ook fijne grote huizen voor als je alleen of met tweeën bent . Niemand van die mensen kreeg het huis toegewezen , maar wie dan wel ?

Wat leek het leuk, toen ik kennis maakte met mijn nieuwe buurman : een jongeman uit Eritrea !

Soms is het niet wat het lijkt, blijkt nu wel .

Zoveel jaar later, spreekt meneer nog steeds bijna net zo slecht Nederlands als na één schooljaar les . Dàt is hèt blijkbaar tegenwoordig en dan moet een stuk inburgering daar nog vanaf.

Ook de inburgering is niet helemaal gelukt; Jezus Christus wat een geluid produceert deze man met zijn stem! Ik ben al eens aan de deur geweest bij hem om uit te leggen dat ik last heb van zijn geschreeuw . Op Sesamstraat-achtinge wijze proberen uit te leggen hoe ik praat en hoe hij schreeuwt. Voor het volk uit Eritrea is dat normaal. Hoe ik dat weet ? Van een andere Eritreër ,die mijn taalmaatje was en van andere taalcoaches die ook geen zin meer hebben in het begeleiden van mensen uit Eritrea . Schreeuwen tegen elkaar is voor hen zoals wij praten met elkaar in de huiskamer. Och, wat leek het mij gezellig , “ nieuwe buren “ en ik nam mij voor vrienden te worden met hem of in elk geval een goede buur . Door wat te helpen en hem wat wegwijs te maken. Helaas….waar geen wil is, is geen weg en als er altijd een club mensen uit jouw land vlakbij is, waarom zou je dan de Nederlandse taal en gewoonten gaan leren? Het zijn lieve mensen maar puntje puntje puntje

Laatst ontmoette ik weer eens een Syrische man in een schoenenwinkel . Hij hielp me en ik raakte een beetje in gesprek met hem. Ik vroeg waar hij vandaan kwam en zei iets over het feit dat hij zo goed Nederlands sprak . Zelf vond hij blijkbaar van niet, want zei hij “ ik ben al 4 jaar in Nederland ! “

Pas geleden, eind 2022, ging naar een winkel in de buurt van mijn nieuwe taalmaatje.

Sultana Supermarkt

Toeval of niet, ook deze man in de winkel, ik denk de eigenaar, komt uit Syrië , sprak best wel goed Nederlands , is beschaafd en lijkt zin te hebben om er het beste van te maken in een nieuw land. Een beetje hetzelfde als ik heb mogen ervaren met mensen uit Iran indertijd. Gewoon prettig in de omgang en nee dat zal heus niet altijd zo zijn. Laten we vooral niet iedereen over één kam scheren.

Mijn taalmaatje, een man uit Irak, laag geletterd, laat dochterlief nogal eens afzeggen: Hij is dan ziek, heeft een afspraak, de auto moet naar de keuring , weer ziek, weer een afspraak en onze taal oefenen lijkt voor meneer van geen belang.

Daar zit je dan met je goeie gedrag : helpen , andere cultuur en taal.

Het leek zo leuk!

met je rug tegen de muur

update: 21 januari 2023

Doosje herinneringen

On door Frankinfotografie, Geen categorie, leven, Natuur, sociaal leven, vakantieEen reactie plaatsen

Ik probeer elke dag iets te gaan doen, alleen of met Sancho ( hond ) maar meestal sowieso samen als het kan. Gisteren was het een dag dat er heel veel regen viel. Niet zoveel als in Limburg , de Ardennen en in Duitsland, maar toch had het de nacht ervoor flink geregend en de hele dag door nog. Als het tussendoor even droog was, ging ik snel een klein rondje met het hondje. Hondje stopte bij de auto. “ Je wilt even in de auto ? “ Het woord “ auto “ hoef ik maar 1 keer te zeggen en hij springt een gat in de lucht . Dus….hup….tuigje om en de auto in . Gewoon wat rijden , zonder dat ik nog wist waar ik uit zou komen . De puber – cursus ging toch niet door . Voor jou – een cursus voor de puber – hond . Dan is dat duidelijk . Het werd een herinneringen – ritje opeens: door het dorp waar ik als puber gewoond had , hetzelfde dorp waar mijn oude moedertje weer is gaan wonen in een seniorenwoning en is blijven wonen tot augustus 2016. Een plek die ik dus heel goed ken. Toen door de polder verder; een polder waar ik zo veel gefietst heb , onderweg naar het volgende dorp. Wat was het veranderd ! Waar ik aan terug dacht was hèt plein, waar 1 keer per jaar kermis was, er was 1 snackbar en schuin tegenover de Chinees . Als je eten wilde afhalen , bracht je je eigen pannen mee, die zij dan vulden.

En zo reden we door , Sancho op de achterbank en het baasje achter het stuur. Och verrek !! de schaatsbaan ja ! en vlak daarvoor was ik al langs de voetbalclub gekomen , waar ik ooit bij de F – jes van VV Haarsteeg gezeten had. Een tijd waarin je grootste zorg was, dat je op tijd bij de training kwam. Elf jongetjes gingen gewoon op de fiets naar de club, zoals ik me herinner. Enfin, ik ben doorgereden en opeens wist ik waar ik wilde stoppen . Een prachtige plek , waar ik jullie mee naar toe zou willen nemen, met ook weer een boel herinneringen : De Haarsteegse Wiel . Ik reed een weg in, waar je alleen in mag rijden als je een vergunning hebt voor een boot of lid bent van de visvereniging. Ik geloof niet dat iemand dat controleert! en zeker niet met dit weer.Daar stopte ik, stapte ik uit en stapte ik in een nieuwe doos herinneringen.

Doosje herinneringen. Of bootje .

Buen viaje!

On door FrankinCovid 19, gezondheid, psychologie, sociaal leven, vakantie2 reacties

Geen mop : ik sta net in de winkel , achter een vrouw met kind . “ Wilt u uitjes – zegels ? “ , vraagt het kassameisje . “ ja, doe maar , maar van de andere kant ….straks is toch alles weer dicht ! “ .Het is verschrikkelijk, maar we moesten toch erg lachen . Het meisje van de kassa iets minder . “ Nou, dan in elk geval een goed weekend” , zegt de vrouw met kind , voordat ze de winkel uit gaat . Ik vrees ook dat we in september /oktober weer opgesloten worden. Soms moet je lachen, omdat iets heel erg is . Ken je dat ?

Het zes uur journaal : disco’s en clubs gaan voor 5 weken dicht , heeft Hugo besloten . Wat een toeval zeg ! Het is bijna grote vakantie en nu al weet het team van specialisten dat de disco’s zeker wel 5 weken dicht moeten . Hoe lang duurde de grote vakantie ook al weer eens ? Lieve mensen, dat is pas de eerste aankondiging …..

Waarom deze maatregel ? Ja, vanwege “besmettingen”! Nee Hugo en Mark, het gaat om positief geteste mensen, met een instrument waar al op de verpakking staat dat hiermee geen diagnose gesteld kan worden. Ach, laat ik me niet te druk maken, om dingen waar ik toch geen invloed op heb.

De mensen zitten in spanning : kunnen we wel op vakantie ? Of wat ik al zag ( de tv stond per ongeluk nog aan ) : rijen dik voor een testbewijs ! Vrolijk met een mondkapje op ;nog even testen voor de reis naar de Kotsa Brava .

Dan heb je ook wat.

Fijn weekend ! Of voor wie op vakantie gaat : Buen viaje! maar in Frankrijk verstaan ze dat niet ,dus doe er ook een onsje “ Bon voyage « bij. Inpakken ? Ja en dan nog even laten testen.

53

On door Frankindrank, eten, Geen categorie, leven, sociaal leven, vakantieEen reactie plaatsen

Oh, dat mocht wèl? Wat is “ vieren “ dan precies ? Wel heel toepasselijk , 1 kaarsje op die droge cupcake . Had een scheldwoord kunnen zijn. Zo van “ hee droge cupcake ! “

Wel fijn dat Otto daar mee komt, een week later : je had je 53e verjaardag mogen vieren .

Ik heb het ook gevierd trouwens . Samen met de hulp, koffie gedronken met appeltaart . Niet droog en veel appel.

Wat zei de koning nou vandaag in Eindhoven ? “ Eindhoven de gekste “? Nee, hij zei iets van , dat hij hoopte op geen herhaling van deze Koningsdag 2021 . Haha ! Of hem dat iets kan schelen?!

Laat ik het luchtig houden :

Ik hoop dat de koning een fijne 54e verjaardag heeft gehad .

Wat zou hij gekregen hebben van Max ?

Een gepersonaliseerd mondmasker? Zou Klaus hem een kaart hebben gestuurd ? Dan heb ik het over Schwab , Klaus . DuckDuckGo zelf effe naar die naam, oké ? Heeft hij een äppje gekregen van Tedros ? U kent hem niet ? Dat is toch zo’n leuke man . Hou het wel luchtig op deze feestdag en zoek er niet teveel over op hè?

Het is immers feest en tijd voor oranjebitter, nu de oranje tompouce gezakt is.

Zet nog wel even de grijze bak aan de straat, want morgen is het feest voorbij en komt gewoon de vuilnisman .

Saludos desde argentina !

Vakantieverhalen

On door Frankinfotografie, gezondheid, leven, Natuur, sociaal leven, vakantieEen reactie plaatsen

“Vertel je vakantieverhalen!” Dat kwam ik ergens tegen. Waarschijnlijk reclame in de mailbox . Ja, zeker! Een bedrijf dat na de zomervakantie korting geeft op jouw fotoboek.

Het zit er weer op de vakantie! Of moet het nog beginnen? Ik weet het niet. Ik ben in de war, maar psychiatrisch wel gezond. De vakantie begon al vroeg dit jaar: met een vriendin ging ik samen, vlak voor de vakantie nog ergens eten. Daarna ging de boel op slot en was het heerlijk rustig op straat! Dan is het toch vakantie? meestal wèl ; als het aanzienlijk rustiger is dan normaal, zit de meute in Frankrijk, Spanje, Turkije , Kroatie of desnoods in Oostenrijk.

Klopt dat wel? Wat was er nou, op 16 maart van dit jaar? Verroest! Dan is het geen vakantie en nu weet ik het weer: het was iets met thuis werken en iets dat we samen onder controle moesten krijgen. Jij weet het vast wel.

Vakantieverhaal summer 2020

Tussen 2 haakjes en ik wil niet flauw doen, maar moet dat geen “zomer 2020” zijn? Vast een typefout.

1280

Mijn vakantieverhaal was soms wel spannend, maar niet om daar een fotoboek van te maken. Vakantiedromen had ik wèl maar daar heb ik geen foto’s van. Ik had best een weekje Normandie gewild, om maar eens iets te noemen. “Misschien in september, als de scholen weer beginnen en iedereen aan het werk is” , hoor ik mezelf nog zeggen. Nog even en het is alweer herfstvakantie. Die kinderen zullen ook wel moe zijn nu. Ze moeten zo hard leren tegenwoordig. Even een kikkertje wegwerken uit mijn keeltje. Mijn spreekwoordelijk keeltje natuurlijk hè. Ik tik deze tekst op een toetsenbord, hoewel een radio – blog ook leuk zou zijn. Kaarsje erbij, glas alcoholvrij bio bier en fijn luisteren.