Het is vooral vaccine, lockdown en nockdown, wat de avondklok slaat, de laatste tijd.
Nu even weer wat luchtigs!
Net terug van een mooie wandeling, wilde ik wat gaan schrijven, toen er een leuke foto binnen rolde op een tablet. Je weet wel, zo een waar je ook niet mee kunt bellen, maar die niet in je binnenzak past.
Een foto van mijn nieuwe vriendje die zijn allereerste trimbeurt heeft gehad.
Sancho
Precies een week geleden, ben ik op de mooiste dag van de week, naar Emmen gereden met mijn oude moedertje naast me om live naar hem te gaan kijken.
Dat was een geweldige dag! Daar ligt hij , met de groene band, tegen zijn broer aan.
Het komt nu dichtbij. Over 2 weken, begint een nieuw stuk leven:
Vanmorgen werd ik wakker , draaide mijn hoofd naar links en wat zag ik ? Een leeg bed.
Het dringt nog niet helemaal door en dat zal best een hele tijd duren . Mijn beste maatje , mijn hondje is naar de hemel gegaan gisteren , 15 december 2020.
Ach, hij is wat verkouden dacht ik de eerste dagen. Dat gaat meestal zo over. Het ging niet over, ik maakte me toch wat ongerust en besloot naar de dierenarts te gaan.
Ach, gelukkig maar, het leek mee te vallen. Een ontsteking aan de onderste luchtwegen en zijn neus zat helemaal dicht. Aan het eind van de week, moet hij een heel eind opgeknapt zijn, met de medicatie. Hup, Seppe en baasje in de auto naar huis. Een beetje opgelucht, maar niet echt helemaal.
Je raadt het al: hij knapte niet op, maar wel af. Hij was nog wel vrolijk hoor, maar wist niet hoe hij het had van de benauwdheid . ’s nachts nog erger dan overdag, met als gevolg dat hij liep te spoken en ik overdag spoken zag, door het slaapgebrek. Of wacht eens even: ik was zelf dat spook, zo wit en moe. Zo was het!
Seppe was 14 jaar, al 3 keer ziek geweest in dit jaar en kon niet opknappen. Antibiotica helpen niet tegen een tumor. Ik kreeg nog de mogelijkheid om meer diagnostisch onderzoek te doen en dat had ik zeker gedaan, als ……
hij 6 of 7 jaar was geweest en hij – mocht het dan toch geen tumor zijn – geopereerd worden en nog jaren leven.
Mijn wens hem thuis op de bank in laten slapen, kon niet.
Ik had er al stiekem rekening mee gehouden en neem het dierenarts Marius niet kwalijk. Hij volgt de regels, of die nou ergens of nergens op slaan. Dat mag jij zelf bepalen.
Deze dierenarts deed trouwens wel wat onze koning zei op 4 mei van dit jaar: “niet normaal maken, wat niet normaal is!” en hij gaf gewoon een hand. Hij zette voor mijn slechthorende moeder ook even zijn mondkapje af tussendoor. Je kunt mensen sowieso al moeilijk verstaan met een bacterie – lap voor hun mond.
“ Gecondoleerd Franck Je zal wel verdrietig zijn. Maar nu is Seppe uit zijn lijden verlost.” Een correct bericht, zou ik zeggen.
Gelukkig ook best wel veel heel erg lieve en warme berichten van lieve mensen.
Het was een spannende ochtend ! Gaat hij wel wakker worden ? Om negen uur kon ik Seppe ( mijn cocker ) brengen bij mijn “ nieuwe “ dierenarts . De oude was niet dood, maar de laatste twee keer voelde het zo onrustig voor hem en mij: steeds een andere dierenarts, als ik niet opgelet had, de verkeerde medicatie ( voor een andere hond ) meegekregen , de drukte in de wachtkamer en …ja, dat was het wel. Dat was genoeg reden. De overstap gemaakt naar een andere arts en dat voelde meteen goed , prettig en wel rustig . Een praktijk met 1 vaste dierenarts . vandaag 22 juli 2020 moest het gaan gebeuren: het verwijderen van een flinke tumor op zijn kop ( toch geen wrat ) en een kleinere op zijn borst .
Hij heeft het overleefd en is weer thuis .
Gezien zijn leeftijd ( bijna 14 ) en een hartruisje , was narcose best een risico . Had ik een andere keuze ? In laten slapen , maar dat heb ik niet gedaan, aangezien hij nog zo levendig is. Nu een dag of 9 opknappen en dan kan die rot kap eraf en de hechtingen eruit.
Frank’s belevenissen 