Jeugd Natuurwacht

Als kind was ik lid van Jeugd Natuurwacht . Dat past nog steeds bij mij, behalve dat ik geen jeugd meer ben. Wacht wèl, maar meer van….. wacht eens even : laten we we eens goed kijken en het bij de natuur houden. Dus: een rund is een rund, een hond is een hond en een meerkoet is een meerkoet. Geen gedoe met vrouwtjes en mannetjes. Punt!

Deze meerkoet geeft het ergens al aan, zie je?! In deze wiel is ruimte voor alle meerkoeten. Gewoon Gender Neutrale Meerkoeten. Of minder koeten ? Ik hou het gewoon bij de natuur. Is dat wel oké? Kan dat nog wel in 2023 ? brrrrrr…een koude rilling van angst, loopt over mijn toch al pijnlijke rug, door bijzondere mensen, die je het gevoel geven dat dàt niet meer kan.

In deze wei staan 10 koeien, maar die ene koe kijkt om met een blik van : “noem mij geen koe!” Het zijn 10 jonge runderen? Zo dan? Hè hè….soms denk ik gewoon niet na . Ik zag ergens een leuk plaatje van een stier met een tekst erbij zoiets van, probeer mij maar eens te melken . Ik heb het plaatje niet geleend , maar je kunt je er iets bij voorstellen, hoop ik. Ik kon er wel om lachen.

Alle gekheid op een wieltje: die regenboogvlag met de oorspronkelijke betekenis, zal haast iedereen prima vinden. Dat denk ik wel. Wat zo jammer is, zoals ik het beleef: het is enorm doorgeslagen; die vlag is verkracht in plaats van veerkracht . Dat zou er moeten zijn: balans en veerkracht.

Wie zit er ook ècht op te wachten? De lieve mensen zelf? Was het Jan van de Hoek of kwam het vanuit media en politiek? Mensen die ik “spreek”, die dan homoseksueel zijn of een mens in een vrouwenlichaam die zich man voelt, geven zelf aan dat ze helemaal geen behoefte hier aan hebben. “Stop, hou op! ” gold destijds op veel basisscholen als vaste regel bij pesten. Dat is wat ik vaak terug hoor van mensen over de doorgeslagen toestand op dit vlak: het opgedrongen politiek correcte. Stop hou op! Ik zag zelfs een jonge vrouw met het woord “regenboog” als tatoeage, op haar arm. Waarom had ze dat gedaan? “Ja, ik heb verschillende vrienden in de LBTQ – beweging” . Oké, ja , nee dan! Logisch. Dan toon je respect enzo.

Wie zit hier ècht zelf op te wachten, dit gender neutrale gebeuren?Ga gewoon terug naar de basis , terug naar de natuur, spijker televisie en radio aan de muur! Probeer het eens een tijdje, zoals ik en vele anderen. Kom weer eens bij jezelf in plaats van een tele visie . Wat een mooi woord, ook: Televisie ; het geeft je een visie vanaf afstand. De beelden en woorden zetten zich vast in het brein.

Terug naar Jeugd Natuurwacht, de jeugd is voorbij, maar de Natuur blijft.

In mijn werk met kinderen en ouders vroeger, zeiden moeders wel tegen hun peuter: “een jongen heeft een piemel en een meisje heeft een kutje”. Of als ze het wat netter wilde zeggen: “een jongen heeft een piemel en een meisje een muisje.” Zo simpel kan het niet zijn; zo simpel is het!

Ik ben een man, ik heb een piemel , ik heb mannelijke eigenschappen en ook een boel vrouwelijke eigenschappen. Punt! Ik ben man, voel me man en val op vrouwen. *Een mens die van nature een kutje heeft en borsten klein of groot. *Ik schrijf het er toch maar even bij. Hoe iemand zich voelt, is wat anders, daar gaat dit artikel niet over. Prima als iemand zich non binair voelt. Ik voel mij: non ex hac planeta , maar ben het wel.

Moeder (dag) ‘ uiensoep

Misschien wel de mooiste Moederdag , sinds …sinds mijn moeder niet meer aan Moederdag doet ? Ik weet nog dat mijn inmiddels al overleden broer indertijd altijd vroeg “ Doen we nog wat aan Moederdag , mam ? “ Voor hem deed ze dat dan . Dan was hij welkom voor koffie en bracht hij altijd een cadeautje . Dan kwam ik ook wel even , zoals ik me herinner . Mèt of zonder vriendin .

Nu is het al jaren anders en misschien wel zoals het moet zijn: niet speciaal op Moederdag ,kook ik lekker voor haar of maak lunch en dat doen best we regelmatig .

Vandaag 14 mei was misschien wel de mooiste Moederdag sinds jaren . Wat was er zo speciaal dan ? Allebei stonden we niet echt stil bij Moederdag , toen we afspraken, maar wat maakte het zo bijzonder?

Het begon eigenlijk zo : ik zat vorige week een boterham te eten met “uiensoep”. Tussen haakjes , omdat het uit een pakje kwam . Je kent het wel : het is lekker warm , een soort van bouillon , even wat anders dan thee , maar mag geen soep heten . Zo begon het dus : mijn herinnering was het . Een van de vele herinneringen van vroeger : Potage d`onion les halles (franse uiensoep van de hallen) . Daar had ik enorm veel zin in, behalve dan de kaas gesmolten over de snee stokbrood die erop lag. Bron : Les Halles , Parijs .

Nou had mijn moeder al eens een paar keer gevraagd of ik daar weer eens wat kwam eten en zat ik vorige week aan een niet zo smakelijke Soup. Wel een hartelijke herinnering en zo kwam ik dat ik vroeg: “kun je dat eens maken, als ik toch kom eten?” En dus ja één plus één is Moeder dagsoep . Mèt brood, zonder kaas! Dat was heel lekker en gezellig , nadat mijn vinger verbonden was . Nu weten we zeker dat het mes om broodjes mee te snijden goed scherp is.

Na de soep met brood , zijn we lekker naar buiten gegaan met mijn hondje . Het mocht even een dagje zonnig zijn.

Vanaf de parkeerplaats naar mijn moeder , hoorde ik al dat er een evenement was en nu we met z’n drieën buiten liepen , bleek dat inderdaad ook zo te zijn. De vestingloop werd gehouden, las ik later op internet. Het park bleek niet zo een handige plek te zijn vandaag om hem en ons zelf uit te laten . Via een klein omweggetje zijn we maar naar Het “Bossche Broek” gelopen ; hier is tenminste ook water om af te koelen en te drinken voor hem .De plek waar de vorige hond het water in ging, was er nog , al zie je dat niet van boven . Tussen het hoge gras en de gele boterbloemen door , naar beneden lukte best wel goed en gelukkig was daar nog steeds een plek waar honden het water in kunnen. Dat deed hij ook met plezier ! Een poosje hebben we daar in het gras gezeten en dat was meteen het mooiste van de middag en van deze Moederdag : Samen zitten in het gras , Sancho die kon drinken van het water en zijn buikje erin koelen en daarna rollen . Rollen in het hoge gras , van links naar rechts , van boven naar onder en wij samen kijken en genieten!

Toen we wilden gaan, bleek de Vestingloop pas net begonnen en kwamen er honderden hardlopers over het fietspad gelopen: vrouw, man , kind , dik , dun, jong en oud , er leek geen eind aan te komen . Ik kan zeggen : dat we ook nog eens bijzonder , zoveel hardlopers bij elkaar .

Ik had aardbeien meegebracht en dat is lekker. Zeker wel! Na onze wandeling hebben we er elk een paar gegeten, maar wat is er mooier dan zó kunnen genieten, SAMEN met je moeder van 89 ?Genieten van een hondje , zitten in het hoge gras, de zon, niet te warm en zien hoe je hondenvriend geniet?

Zo was het in 2016

Zo was het in 2016 nog; een brede geul

Sociale platformen ?

Sociale media?

Wie het weet , steekt z’n vinger op!

Ik niet! Wat is de vraag?

De vraag is: wat is het eigenlijk?

Wie het weet, mag het zeggen!

Ik weet het niet.

Wat ik wèl weet?

Op elk platform platform waar ik aan mee deed en ik mag wel zeggen – actief was, is het van hetzelfde laken een pak:

op een platform zoals Facebook, een platform voor hoog sensitieve personen , een platform voor anders denkenden of platform you name it, het maakt niet uit.

Overal ontbreekt het aan interactie. Dat is natuurlijk, steeds mijn ervaring. 👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍

Jeuiiii…..een hoop duimpjes zeg! Interactie! Dus, wat lul je nou, met geen interactie, Frank?!

Pom pi dom pi dom….je loopt over straat, je ontmoet iemand , daar zeg je wat tegen of je stelt een vraag en hij of zij zegt niets, maar steekt een duimpje op . Of zij of hij haalt het hartje van “geweldig” uit haar zak en toont dat. Heb je het? Dat is wat er meestal gebeurt op hatsjie..so…hatsjoe ci – ale media.

Joe hoe….koekkoek! Stel je eens voor?! Dat je dat op straat of op en wandelpad meemaakt!

Dan is er toch geen interactie? Ja, heel letterlijk genomen wel en soms is dat ook prima : soms heb je haast of even geen zin in een praatje.

Connect – verbinden 

Verbinding 

Je leest of hoort deze woorden de laatste jaren nogal eens, maar kan er wel verbinding zijn via internet?

Mensen hebben hun eigen gedoetje : hun man, vrouw, kinderen , school, het werk  de voetbalclub, de fotografieclub of misschien wel het dansgroepje . 

Mensen waarmee je je verbonden voelt. Soms misschien alleen maar met je kinderen en zelfs niet eens je partner. 

Ik had dat ook in de beginjaren op het laatste werk: Een gevoel van “mijn clubje” , hier voel ik me thuis. Sommige collega’s zag ik niet vaak, maar toch was er een gevoel van saamhorigheid. Ik had een vriendin waar ik niet mee samen woonde , maar wel verbinding mee had. 

Op fakebook en dergelijke is geen verbinding; je kunt wel contact leggen via internet, zoals ik jaren geleden deed via ICQ [I seek you]. Via die applicatie heb ik ook verschillende mensen echt ontmoet en met een paar is ook ècht verbinding ontstaan.

Hier gaat het al jaren mis ( in mijn ogen ) : “verbinding” is slechts een woord op een platform via het wereld wijde web. .Er kan best een gevoel ontstaan bij een persoon (of misschien wel 2)  die je wel zou willen leren kennen. Mensen waar wat meer interactie mee is, meer dan een duimpje omhoog. Dan zou je kunnen afspreken met elkaar, elkaar zien , aankijken , met elkaar praten en de verbinding kan zo ontstaan.

Ergens schreef ik in mijn eigen blog, dat ik malle Pietje niet ben, maar ik begin het me echt af te vragen: Misschien ben ik malle pietje wèl, door geregeld met echte aandacht een reactie te geven met tekst, op dat wat om reactie. Vervolgens komt daar dan weer een duimpje op terug. Of ander emojicon Koekoek!!! Of ik ben koekoek ; dat ik er steeds maar weer “intrap” en denk dat de hoofdkenmerken van sociale media interactie en dialoog tussen de gebruikers is.

Wat is het hoofdkenmerk voor velen: aandacht! maar ik weet het niet, zoals ik al zei ; meer mensen hebben het in de gaten : Een ieder op zijn of haar eigen eilandje; zonder gezicht, zonder uitdrukking, geen lichaamshouding , geur of kleur zichtbaar, voor een scherm of een schermpje in hun hand. Dit zijn we normaal gaan vinden en wee je gebeente als je er iets van zegt.

  • Het oude normaal als u blieft ! Dat mag best een onsje meer ja.

Het oude normaal van lang geleden dan.

Ik voel me zo ongelukkig in deze wereld zonder verbinding . Nèt nog in de wachtkamer van de fysiotherapeut: vrouw zit gewoon te bellen , zegt geen gedag , kijkt niet op of knikt niet eens even . Niet eens een klein beetje gevoel van schaamte ? Moet ik maar buiten gaan staan , als ik haar gesprek niet wil horen ? Zo ziek ! 

Als ik moet bellen doe ik dat gewoon thuis. Da’s wel heel ouderwets zeker ? 

Waar kan ik heen ?! 

Platen kwamen terug , zelfs cassette bandjes; kan gewoon fatsoen en respect weer terugkomen ? Of is daar geen behoefte aan ? Ben ik de zeurpiet ?of juist stuurpiet?

overleven

Of over leven ?

Donderdagavond liep ik door de straten van mijn buurt , zoals ik elke avond door de buurt loop, met mijn hond de Beste Vriend.

Op zich nog niks anders dan alle avonden ervoor dus .

Opeens schoot er een gedachte door mijn hoofd;

Ik moest er om lachen , maar wel als een boer met kiespijn en die zijn er een heleboel vandaag de dag, maar daar gaat het hier niet over:

De gedachte dat ik 16 maart vier dat, ik al 3 jaar overleef. Want dat is het voor mij! Aanstaande 7 maart kan ik vieren dat mijn vriendje me al 2 jaar helpt te overleven . Zo is dat gewoon, al zou ik het graag mooier maken .

1 dag later

Vrijdagochtend , zo’n beetje na het ontbijt , na de koffie en nog voor de lunch, neem ik een besluit:

Bam! Ik doe het: ik neem een jaarkaart voor een jaar gratis film, theater en muziek.

“Ik neem” is ik koop, want als het gratis was geweest, zou iedereen het wel nemen. Dat ter zijde.

Dat is wat ik naast bewegen en natuur wel nodig heb:

CULTUUR

Naar een film gaan, mensen zien en dan even wat andere mensen dan op straat hier. Want dat zijn nog de enige mensen die ik zie:

Die ook met hun hond lopen .

Eerlijk is eerlijk, mijn oude moedertje zie ik ook nog wel eens, maar minder. Minder dan vroeger.

Gisteren heb ik dan direct gebruik gemaakt van mijn jaarkaart en heb een schitterende Italiaanse film gezien : Otto Montagne – Acht bergen over de bijzondere vriendschap tussen Bruno en Pietro .

Le Otto Montagne (2022)

Fim

Een uitverkochte zaal

Een korte ontmoeting met een ex- collega;

Zomaar even 3 dingen die gaan over leven.

Deeldrang

Het was 1 januari 2016. Ik zat gaar en wel op de bank met mijn kopje koffie en oliebol. Ineens kwam het woord “deeldrang” bij me op. Ik pakte mijn ipad en zocht op Google naar het woord. En warempel op pagina 1 vond ik een stukje met als titel “deeldrang”. Dat wat mij bezig hield: Deeldrang- waar komt dat gedrag vandaan? Waarom doet iedereen het? Op Facebook, op Instagram, op Twitter en misschien is er nog meer? Ik heb ook nog wel eens gehoord van snapchat. Is dat ook zoiets? Ik heb geen idee! Aan verschillende mensen heb ik gevraagd waarom ze een account hebben op Facebook en/of op Instagram. Laat ik nu Instagram eens nemen, dan krijg ik antwoorden als: – Ik vind het leuk – Het is zó leuk – Ik doe er inspiratie op – Het is voor mij een dagboekje De laatste pik er uit: Een dagboekje; is het typische van een dagboekje niet dat het enkel voor jezelf is? Dat je er elke dag iets in schrijft voor jezelf, dat zeker niet bedoelt is voor andermans ogen? Eventueel maak je een tekeningetje bij je tekst of plak je er een foto bij. Voor jezelf en voor niemand anders! Kiekjes op Instagram plaatsen als een soort van dagboekje? Wat als er helemaal niemand naar zou kijken? Niemand op zou reageren? Niemand het leuk zou vinden? Het maakt niet uit; je doet het immers voor jezelf , toch? 😉 Nee natuurlijk niet! Je wilt het delen met je lief , vrienden, familie collega’s , kennissen en andere contacten. Ik heb geen antwoord gevonden op de vraag waar die enorme behoefte toch vandaan komt om te delen. Hoe was dat op 1 januari 1986 ? Had de mens toen ook die behoefte om alles te delen? Hoe en wat deelde je dan met de mensen die je (lief) had? Ik wil soms ook graag delen. Ik heb een appel. Wil jij er een stukje van? Dan delen we samen!

Ik wil meer voor mezelf houden. Tijd nemen om te ontkiemen, meer inzichten te krijgen in mezelf en het waarom en hoe van het leven. Deel! Deel je appel! Deel je soep! Deel je brood! Deeldrang? Ga gerust je gang! Deel met mate! Ooh nee….het is Drink met mate! Deel je aandacht! (Of liever geef aandacht; aan jezelf maar ook aan de ander) Deel je liefde! Ik eindig dus, waar ik mee begon? Waar komt toch die deeldrang vandaan? Alsmaar futiliteiten willen delen in een virtuele wereld? Als één van de eersten ben ik gestopt met FaceBook. Ja, ik mis nu wel eens wat! Dat klopt!Die leuke foto’s van de vakantie in Spanje en leuke en “leuke” commentaren erbij moet ik missen. Waren dat niet dezelfde foto’s van de vakantie waar je vroeger voor werd uitgenodigd, bij Bert en Heleen?Die foto’s waarbij je dacht, wat moeten wij / moet ik ermee, maar je riep heel hard “prachtig Bert!” In elk geval had je nog een leuke middag of avond, een borrel of koffie, een verhaal (of misschien wel 2 of 3) en echt contact. Contact waarbij je een gezicht zag, een lach, een uitdrukking, een stem, ogen en lichaamshouding (voor wie daar gevoelig voor is. ) En Bert en Heleen? Zij hadden hun foto’s gedeeld met een vriend / vriendin. Toch deeldrang ?

Het oude normaal als je blieft !;het oude normaal van lang geleden dan .

Ik voel me zo ongelukkig in deze wereld zonder verbinding . Nèt nog in de wachtkamer van de fysiotherapeut: vrouw zit gewoon te bellen , zegt geen gedag , kijkt niet op of knikt niet eens even . Niet eens een klein beetje gevoel van schaamte ? Moet ik maar buiten gaan staan , als ik haar gesprek niet wil horen ? Is dat het idee ? Bellen bij de huisarts , de fysiotherapeut, in de winkel , in een rust en wandelgebied ? Zo ziek !

Of ben ik ziek ? Want dan moet ik naar de dokter ! Zit je te bellen in de wachtkamer, is dat normaal.

Als ik moet bellen doe ik dat gewoon thuis. Da’s wel heel ouderwets zeker ?ik heb ook wel eens meegemaakt dat ik een belletje op mijn mobile smart phone moest aannemen , maar wanneer was dat nou ? Precies ! Dat is wel eens voor gekomen , toen iemand op sterven lag .

Waar kan ik heen ?!Ergens?

Platen kwamen terug , zelfs cassette bandjes; kan gewoon fatsoen en respect weer terugkomen ? Of is daar geen behoefte aan ? Ben ik de zeurpiet ?of juist stuurpiet?

Zie je de platenhoes van Rush ? Hoe zwart ? Zagen zij zwart ?of zagen zij 40 jaar vooruit ?

New World Man

I prefer New man in old World . In veel opzichten zou ik graag terug willen naar 1982 . Inclusief de telefooncellen waar je dan “ helemaal naar toe “ moest als je even moest bellen en je was niet thuis .

De afspraak voor volgende week, lag al eerder op de e-mail mat , dan dat ik weer thuis was. Dat hadden we niet in 1982, dat geef ik toe ! En tòch verbinding , zonder modem , mèt ogen , oren en een mond .

Alleen

Niet te verwarren met: eenzaam

Ik liep vanavond alleen door de straten. Niet echt alleen, maar met mijn hond.

In tegenstelling tot wat tegenwoordig gewoon is, kijk ik niet op en scherm,

maar om me heen , naar Sancho , naar mensen op straat en heb ik

allerlei gedachten die door mijn hoofd schieten.

Nu ook! :

Alleen zijn! Dàt is waar ik de laatste tijd veel mensen over hoor.

Hoor tussen aanhalingstekens, omdat ik niks hoor , want ik zie vrijwel niemand.

Ik bedoel dan dus “less” , nee , ja, minder : lees. Ik lees dat geregeld .

Wat?! Dàt, over alleen zijn:

” Nou ,ik ben graag alleen”

“Ik ben ook alleen hoor ?!”

“Ik ben graag in mijn eigen – bû ûh bubbel ” Mijn pen struikelt over dat woord.

Vanavond ook weer een vrouw die schrijft dat ze het liefst alleen is.

Ik krijg soms het gevoel dat zij zich graag willen vergelijken of zo.

Vergelijken met mij? Alsof ze mij kennen? Maar dan komt hèt of eigenlijk vaak al een dag

voor ze dat zeiden;

ik ken hen dan niet, maar als ik lees over school, wandelen, kinderen, is er vaak ook een man

die een rol speelt. Die kinderen waren er niet zomaar opeens.

Of ik hoor: “ik ga wel geregeld met een vriend(in) iets leuks doen of we praten thuis gewoon wat. ”

Of…. ze , een andere vrouw bedoel ik daar mee, is 5 van de zeven dagen bij haar kinderen en kleinkinderen.

“Och, zo heerlijk om alleen te zijn!”

Ja! Ik bedoel “NEE!” . Je bedoelt: ik vind het wel eens fijn om alleen te zijn.

Gewoon in mijn joggingbroek, met een glas muntthee en een dekentje over me heen, film kijken.

Dus jòh, hou op met je ge-LUL over alleen zijn, want de meeste tijd ben je dat helemaal niet!

Ik klaag niet of zeur niet, hoewel…..natuurlijk klaag ik soms wel eens of huil ik,

maar voel me ook gelukkig: gelukkig omdat ik al heel lang geleden goed geleerd heb

om ALLEEN te zijn.

Armoede 

Toeval bestaat niet ! 

Omdat ik gelukkig 😜 weer eens wakker lag , ging ik denken en nee denken moet je niet doen als je wilt slapen .

Dat weet ik wel , maar soms lukt het toch niet .

Nu is het maandagavond en wie zie en hoor ik op “Jouw Buis” ?

Bart . Bart in Peru . Ik ken Bart niet overigens, maar wat hij zegt over “Samen ” , sluit aan op mijn gedachten. Wil je weten wat die gedachte is, lees dan even verder.

Nou ben ik ook 2 keer in Peru geweest en 2 keer met Peruanen in een gezin mee geleefd . 

En erg meegeleefd met de mensen daar.

Ik ben wonder boven wonder ook 2 keer in Ecuador geweest , waarvan 1 keer , dat ik samen met een  Ecuadoriaanse in een huis geleefd heb . De andere keer was ik daar op reis . Ook prachtig ! 

Waar ik naar toe wil ?

Wat ik in de nacht van zondag op maandag lag te denken : armoede , niet de financiële armoede maar armoede in sociaal opzicht . Dat is wat hier ontbreekt ! : Samen ! Er bestaat geen samen , in dit land . Dat is wat ik in Peru en Ecuador wel zag : mensen zijn er voor elkaar! Ze hebben elkaar ook nodig . (en hier minder)

Weet u nog ? “ Samen tegen Corona ? “ “ Alleen samen krijgen we de overheid eronder “ Nog eens ;  dàt samen met hoofdletter S kennen wij niet . Ik zie het niet tenminste, al jaren niet.

Ik ga niet zeggen dat dàt de grootse armoede is , want ‘ s morgens de deur uit gaan met de vraag of je die dag überhaupt iets te eten zult hebben, water (om je te wassen), een dak boven je hoofd of kortom het ontbreken van de basis , is veel erger . Misschien heb je ooit gehoord van de “pyramide van Maslow “? Bewustzijn zit bovenaan en onderaan in de basis , onderdak en voedsel . Dat moet eerst in orde zijn. 

Een  groot deel van de Ecuadorianen en Peruanen zit in die basis van die piramide : 

 

Eten, drinken , slaap, ademen , gezondheid .

Spanning tussen man en vrouw

“ Er is altijd spanning tussen man en vrouw; je kunt geen gewone vriendschap met een vrouw hebben “ , zei iemand eens tegen mij . Ik wist dat niet ! Natuurlijk weet ik dat ook al heel lang , maar vergeet het vaak . Zo beleef ik het , 35 jaar geleden en vandaag weer :

Als man kun je een vrouw niet zomaar uitnodigen voor een glas thee. Er zit altijd iets achter ! Je kunt niet zomaar met je vrouwelijke collega naar de film , want je ziet en hoort de andere collega’s al denken : Oe la la ….dat gaat wat worden . Of : “gaat het al wat worden, Franck ? “ vroeg hij met brede glimlach .

Een vrouwelijke collega kwam hier eens eten . “ ja ja eten ….hahaha….”zegt de doorsnee man . “En boven zeker het toetje … haha?”

Ik denk dat ik echt van een andere planeet kom. Ik heb dat niet door ! Ook andersom niet ! Ik had het laatst eens dat een vrouw voorstelde ergens te wandelen , elkaar te ontmoeten en te kletsen . “ Niet als date hoor ! “ schreef ze nog in haar bericht . Nee! Zo had ik dat ook nog geen seconde gezien . Op bepaalde gespreksonderwerpen was er wat aansluiting en dat kan prettig zijn. Achteraf bleek het anders : ze wilde even peilen of ik misschien …..wellicht voor haar , maar nee ik was hèt niet voor haar. Even scannen, vragen naar wie ik ben en wat ik doe, om vervolgens te denken: nee. Hoe kom je daar achter , zou je dan misschien vragen ? Ik voel dat al snel op de eerste plaats en veder bij het afscheid viel mij het lauwe “ misschien tot ziens “ op. Ik voldeed niet en dus was de interesse over . Zoals ik al heel goed aangevoeld had, toen zij in haar Feest stapte , om weer naar huis te rijden. Het ging zoals ik al wist: ik hoorde nooit meer wat van die vrouw. Dat was klip en klaar: contact en vriendschap was niet de beoeling voor haar.

Nog maar pas geleden maakte ik mee dat het ècht andersom was: ik ging bij een vrouw op de koffie, wat praten en wandelen met haar en mijn beste vriendje hond . Dat dacht ik althans! Zo reed ik daar naar toe! Zonder spanning, die ik wel kende als ik vroeger eens een date had. Wat er gebeurde ?! Toen de koffie op was en zij broodjes stond te bakken , zei zij dat ze het wèl zag als date . Ik kom echt van een andere planeet ! Dat zei ik niet maar het rijmt op date .

In mijn laatste betaalde baan, zei een jonge vrouw met een lichte verstandelijke beperking wel eens “jij ben gek jij!” met een brede lach. Op dat punt was zij nog niet zo verstandelijk beperkt misschien? Ik ben gek ja! Niet gek, maar niet zoals “het heurt heur”. Anders, niet doorsnee of als ik lang geleden wel eens een date had , hoorde ik een paar keer “je bent bijzonder” .

Verrek joh! Ik denk nu opeens aan kinderen op de kleuterschool; toen er nog een kleuterschool was;

toen jongens nog jongens waren en meisjes gewoon meisjes. De tijd dat als je een jongetje speelde met een meisje, hij wel op haar zou zijn! Daar werd om gelachen, totdat het jongetje het begrepen had: dan ging hij voetballen of vechten met andere jongetjes. Dàt is hèt! Als je 50 jaar later een vrouw op de thee vraagt, zul je wel wat van haar willen. Och ja verhip! Ik vergeet dat steeds, want ik….ik ben ik.

Relaties

Ik maak het iets specifieker: een liefdesrelatie;

We willen het allemaal ! In elk geval de meeste mensen wel. Alleen zijn is niet zo leuk , maar wel leuker dan samen zijn, als de hoofdreden is : ik wil persé niet alleen zijn!

Van de week ging ik eens terugkijken . Ik schoof mijn hoofd even open , zocht in de laatjes en ja… “ relaties “ gevonden ! Ik blader daar doorheen en zie een patroon, in de relaties die ik met vrouwen heb gehad . Die lieve, goeie Zorger , wie trekt die aan, denk jij ? Als je mijn blogs vaker leest, mag je niet mee raden . Als ik terugkijk , kwamen er grofweg 2 soorten vrouwen op mijn pad. Nee, eigenlijk 3 : een zorgSter , maar dat werkt niet bij een man die het zelf kan . Een type dat mij leuk vond , maar dan mistte ik de inhoudelijke aansluiting . Zal ik het zo omschrijven ? Nummer drie is eigenlijk nummer 1 en die kom ik vooral tegen : vrouwen die wat nodig hebben. Ik bedoel dan geen geld of cadeaus ( dat heb ik ook niet trouwens ) , maar een stuk zorg en aandacht . Ik ga dat uitleggen : 11 jaar geleden had ik een burn-out en dat was niet leuk . Het was behoorlijk pittig , kan ik wel zeggen en heeft 2 jaar geduurd . Na een bezoek aan mijn toenmalige huisarts , kwam ik terecht bij een psycholoog, waar ik al eerder was geweest overigens . Wat daar besproken werd, ga ik niet schrijven en dat zou ook niet eens kunnen, maar 1 vraag van haar haal ik uit een andere la en schrijf ik hieronder :

“Wie is er voor jou ? “ Ja, de vraag is het antwoord . Ik zat in een relatie met een lieve vrouw , maar die gaf heel eerlijk aan dat ze dit niet aankon . Echt een lieverd hoor: top verpleegkundige en verzorgende , we hadden het altijd fijn samen, deden leuke dingen, de seks was prima, de knuffels heerlijk en we hadden voldoende gemeen met elkaar. Nu elf jaar en een paar kortere relaties verder, zie ik een patroon: ik ben er voor de ander, maar daar komt de vraag weer : “wie is er voor jou?!” . Als ik wel steun kan gebruiken, kan de ander dat (nu) (net even) niet aan, is zelf zwak, ziek en misselijk en ik ? Ik begrijp het wel, zoek het zelf uit en vervolg mijn pad. Ik realiseer me de laatste tijd pas echt goed, dat ik mezelf nooit afvroeg of ik het wel aankon…? De periodes van haar depressie? Ik begreep het weer en stond klaar waar nodig. Tot ik zelf……kiest u maar: door mijn rug ging, een enkel brak of overspannen raakte.

Later kreeg ik relatie met ….je raadt het al: een zelfde soort type vrouw met zelfs een soort gelijke achtergrond en hoe bizar, ook periodes van depressie. * ik kan uit ervaring zeggen dat dat iets heel anders is, dan een goede dag. Daar zou ik een heel verhaal over kunnen schrijven, maar het gaat hier om relaties en het patroon dat ik zo duidelijk zie. De conclusie kan ik nu wel zo’n beetje schrijven, is niet algemeen, maar wat ik , Franck beleef deze dagen en jaren : Een liefdesrelatie kan prachtig zijn! Wat mij betreft moet het wel een gelijkwaardige relatie zijn. Of stel ik dan teveel eisen? Zoals in de tv serie “Goede tijden , slechte tijden”? Dat? Verwacht ik dan teveel? Dat je er bent voor elkaar? Is dat ouderwets? Ik voor haar, maar zij ook voor mij.

Anders nog iets? Het kan, maar voor mij blijkbaar niet. Morgen misschien, ik zal wel zien.

2011