Ik word vanmorgen wakker en het eerste wat ik zie, na mijn lieve hond is een nieuwe email. Een email van een vrouw, die contact zocht via de wandeldate. Inmiddels ben ik helemaal gestopt met dit soort sites, maar dat ter zijde. 

Ik lees de mail en realiseer me weer eens opnieuw ,waarom ik zo weinig aansluiting heb met de meeste mensen. Ik pik er even een paar dingen uit, noem het highlights. Het gaat dan over vakantie naar Spanje, gourmetten met vriendinnen, een zoon die een nieuw bed krijgt, voetbal en het werk dat te druk is. Tja, gezellig toch? Ja, jottum, reuze gezellig! Soms zie je wel eens in je mailprogramma, als een bericht nog niet geheel geladen is “dit bericht heeft geen inhoud”. Dit bericht was wel helemaal binnen en toch geen inhoud. Voor mij dan hè. 2 berichten terug was ik heel even “bang” 😉 dat het contact inhoud zou gaan krijgen.Heel eventjes ging het ècht ergens over, waar ik dan met al mijn aandacht op reageer. Ik bood zelfs aan dat ze best mocht bellen, omdat een pittig persoonlijk onderwerp (waar zij zelf over begon), te lastig is om over heen en weer te schrijven.

Nee dus! Het gaat weer over voetbal, het weer en mooi voetbalweer.

Helemaal prima, zo op straat, in de supermarkt of op de markt. Ik ben een vriendelijke man, sociaal , kan best goed een praatje maken, heb geleerd met allerlei soorten mensen om te gaan, maar in vriendschappen, zoek ik meer. 

Dit over aansluiting, die ik bij de beste mensen simpelweg mis. Weet je wat ik overigens ook heel vaak mis? Zelfs bij mensen die hoog gevoelig zijn of zeggen dat te zijn? Inlevingsvermogen maar dan mèt warmte en emotie. Dat de ander ingaat op wat je zegt of schrijft. Als een vriend verteld dat zijn moeder overleden is, ben ik stil, luister ik , toon ik medeleven. Ik ga er op in. Het “grappige” is : ik ken tegenwoordig mensen die zeggen heel erg empathisch te zijn, maar het blijkt noch uit woorden noch uit daden. Ze geven keurig en beleefd antwoord op vragen, maar de warmte en het gevoel van binnen ontbreekt.

“Tot zover! Aan tafel! “