Verbinding 

Je leest of hoort deze woorden de laatste jaren nogal eens, maar kan er wel verbinding zijn via internet?

Mensen hebben hun eigen gedoetje : hun man, vrouw, kinderen , school, het werk  de voetbalclub, de fotografieclub of misschien wel het dansgroepje . 

Mensen waarmee je je verbonden voelt. Soms misschien alleen maar met je kinderen en zelfs niet eens met je partner.

Ik had dat ook in de beginjaren op het laatste werk: Een gevoel van “mijn clubje” , hier voel ik me thuis. Sommige collega’s zag ik niet vaak, maar toch was er een gevoel van saamhorigheid. Ik had een vriendin waar ik niet mee samen woonde , maar wel verbinding mee had. 

Op fakebook en dergelijke is geen verbinding; je kunt wel contact leggen via internet, zoals ik jaren geleden deed via ICQ [I seek you]. Via die applicatie heb ik ook verschillende mensen echt ontmoet en met een paar is ook ècht verbinding ontstaan. Met 1 is zelfs nu nog verbinding op zielsniveau.

Hier gaat het al jaren mis ( in mijn ogen ) : “verbinding” is slechts een woord op een platform via het wereld wijde web. .Er kan best een gevoel ontstaan bij een persoon (of misschien wel 2)  die je wel zou willen leren kennen. Mensen waar wat meer interactie mee is, meer dan een duimpje omhoog. Dan zou je kunnen afspreken met elkaar, elkaar zien , aankijken , met elkaar praten en de verbinding kan zo ontstaan.

Ergens schreef ik in mijn eigen blog, dat ik malle Pietje niet ben, maar ik begin het me echt af te vragen: Misschien ben ik malle pietje wèl, door geregeld met echte aandacht een reactie te geven met tekst, op dat wat om reactie vraagt . Vervolgens komt daar dan weer een duimpje op terug of een ander emojicon of helemaal niks. Koekoek!!! Of ik ben koekoek ; dat ik er steeds maar weer “intrap” en denk dat de hoofdkenmerken van sociale media interactie en dialoog tussen de gebruikers is. Ach, laat mij maar “ Koekkoek “ zijn dan en het soms niet laten een geschreven reactie te geven .

Wat is het hoofdkenmerk voor velen: aandacht!? Informatie plaatsen en eraf halen , wat van jouw gading is ? Zoals ik al vaker schreef en zei ; meer mensen hebben het in de gaten : Een ieder op zijn of haar eigen eilandje; zonder gezicht, zonder uitdrukking, je ziet geen lichaamshouding , geen geur of kleur zichtbaar, voor een scherm of een schermpje in hun hand. Dit zijn we normaal gaan vinden en wee je gebeente als je er iets van zegt.

• Het oude normaal als u blieft ! Dat mag best een onsje meer ja.

Het oude normaal van lang geleden dan.

Ik voel me zo ongelukkig in deze wereld zonder verbinding . Nèt nog in de wachtkamer van de fysiotherapeut: vrouw zit gewoon te bellen , zegt geen gedag , kijkt niet op of knikt niet eens even . Niet eens een klein beetje gevoel van schaamte ? Moet ik maar buiten gaan staan , als ik haar gesprek niet wil horen ? Zo ziek ! 

Als ik moet bellen doe ik dat gewoon thuis. Da’s wel heel ouderwets zeker ? 

Waar kan ik heen ?! 

Platen kwamen terug , zelfs cassette bandjes; kan gewoon fatsoen en respect weer terugkomen ? Of is daar geen behoefte aan ? Ben ik de zeurpiet ?of juist stuurpiet?

Het bestaat wèl hoor èn het valt me ook echt op , als er eens even echte verbinding is . Daar zou het om moeten gaan : to connect – verbinden .

Als ik vroeger in de gang stond te bellen met de vaste telefoon van PTT en ik draaide niet het juiste nummer , was je tenminste nog “ niet goed verbonden” . Nu zijn mensen helemaal niet meer met elkaar verbonden , al wijst men naar het schermpje waar ze “ verbonden “ zijn met hun What’s up! – groepje . Vroeg men zich dat maar eens af : What’s up?